[Ch3] Bpoop Phaeh Saniwaat (Broadcast Thai) : Pope Thanawat / Bella Ranee

Fikachu

Good to be back!
That's why I was thinking whether @oh_writer_thai is the scriptwriter or novelist for Pope and Bella's next drama...I don't know Thai so I can't confirm but as days pass by when I look at posts,I am more and more convinced.
I think I read a post somewhere that they may start filming in November.She is pretty much finished with the script I think.
 

Fikachu

Good to be back!
Original post:
พิชชาก้าวเข้าไปใกล้ เสียงรามิลกรนเบาๆ “แหม.....” พิชชาเล็งที่จมูกโด่งของรามิลแล้วก้มลง สายตามองรามิลอย่างหมั่นเขี้ยว พิชชายกใบเมเปิ้ลในมือใช้ปลายใบเขี่ยที่ปลายจมูกของรามิล รามิลปัดอย่างรำคาญกับการโดนขัดจังหวะในการหลับ “ฮื่อ” เสียงคำรามเบาๆจากรามิลทำใหพิชชาต้องกลั้นขำ พิชชาย่ามใจย้ายเป้าหมายไปหูด้านซ้าย พิชชาก้มลงใช้ปลายใบเขี่ยด้านในใบหู รามิลใช้มือขวาปัดอย่างรำคาญ พิชชาขำไม่มีเสียงพลางย่นจมูกอย่างสะใจเบาๆ พิชชายังแกล้งต่ออย่างติดลมในความสนุก “...ยัง” พิชชาชะงักมองรามิล เห็นรามิลยังหลับตา “ มีละเมอด้วย”พิชชาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ยิ้มชอบใจแล้วลงมือเขี่ยที่ใบหูด้านขวา “ ยังไม่หยุดอีก!” ทันทีที่ได้ยินเสียงพิชชาจะถอยหลัง แต่ช้ากว่าแขนล่ำสันของรามิลที่เข้ารวบตัวพิชชาไว้ “พี่มิล!!!” พิชชาร้องด้วยความตกใจ แต่ยังพยายามพลิกตัวจะพุ่งไปให้ได้ รามิลใช้แขนโอบล็อกตรึงพิชชาไว้กับอกตนเอง ขาสองข้างยกลอยไขว้ล็อกขาพิชชาไว้ “ แกล้งพี่ใช่ไหม” ยิ่งพิชชาดิ้น รามิลยิ่งรัดแน่น พิชชาดิ้นจนเหนื่อย หมดแรง “ยอมแพ้ไหม” เสียงรามิลกระซิบข้างหูพิชชา ความเหนื่อยทำให้พิชชาหอบเหนื่อยยอมจำนน “ยอม...” “จริงนะ?” พิชชาหันซ้ายไปมองหน้ารามิลอย่างยืนยัน “จริงๆ น้องเอมไม่ขี้จุ๊หรอกน่า” พิชชายิ้ม วินาทีที่รามิลได้สบตาซุกซนในระยะประชิดเห็นรอยยิ้มหวานประจบ เขาเหมือนถูกสะกดราวกับเวลาหยุดหมุน เสียงหัวใจรามิลเต้นดัง ตึก...ตึก...ตึก พิชชามองรามิลที่ชะงักนิ่งไป “พี่มิล...พี่มิล...พี่มิลคะ!” รามิลสะดุ้งเห็นว่าพิชชากำลังมองด้วยสายตาใสซื่อ “ทำไมพี่มิลใจเต้นแรงจัง...” รามิลอ้ำอึ้ง “ก็นี่ไง ได้ยินไหมคะ”พิชชาวางมือตรงหัวใจรามิล เสียงหัวใจยิ่งดังระรัว “ไม่มีอะไร” รามิลปล่อยมือจากพิชชา “ลุกสิ ตัวหนักอย่างกับช้าง” “ เวอร์ที่สุด!” พิชชาลุกขึ้นมองอย่างหมั่นไส้ “ น้าสิให้มาตามไปกินข้าวค่ะ” “ ตะกละกินก่อนเลย” รามิลพยายามเสียงแข็งกลบเกลื่อน พิชชาเชิดหน้าน้อยๆ “ ถ้าช้านะ...น้องเอมจะกินแกงฮังเลที่พี่มิลชอบให้เกลี้ยงเลย...” รามิลทำท่าจะลุก พิชชารีบวิ่งแซงลงไปทันที เสียงหัวเราะใสๆ ของพิชชาดังก้องด้วยความสนุก แต่รามิลกลับยืนอยู่ที่เดิมสูดลมหายใจลึกๆยาวๆ รามิลมองตามพิชชาไปด้วยสายตาอ่อนโยน รามิลวางมือขวาที่อกตนเอง”เต้นเบาๆหน่อยเซ่” ลมหนาวพัดมาเบาๆ แต่ไม่ทำให้หัวใจของรามิลเย็นลงได้เลย .
From Google Translate. Fair warning, it's not exactly accurate. After using Google Translate, I realised I had to guess a lot.
Pasha stepped closer "I'm sorry," I said. I can not wait to see it! Pair the maple leaf in hand, using the tip of the kicker at the tip of the nose of the ram. Rasmussen irritated with the interruption in sleep."What are you doing?" Pasha Yami moved to the left ear. Pour the tea into the tip of the ash leaf in the ear. Riley used his right hand to swipe annoyingly.I do not know what to do. Pitchfork still pretending to be in the fun in the "... also" Seeing Rasmine's eyes closed, "There's a sleep," Picha muttered to herself gently. "I do not know what to do.""I do not know what to do," he said. I also try to flip it to get it. Ramiol uses an oval block to pin the tea to her breast. The two legs crossed the clutch, locking the leg of the tea, "pretending to be right". Mild tightening."What's up?" He whispered. "I ..." "Really?" Pitchfork turned to look at Rasmus. "Really, I'm not a jerk, I'm not joking."The second time, Riley had a mischievous look in the distance, seeing a sweet smile. He was spelled as a spinning stop. Rasmus heart beats Building ... Building Pitchfork to the rim of the dead. "Miles ... Miles ... Miles!" Rasmussen saw that Pisha was looking with clear eyes."Why are you doing this?" Rasmus cried, "I heard that." "I do not know what you're talking about," he said. "Eat glutinous food before." Pitching a little face, "If it's too late, I'll eat the hungry curry that Miles likes ..." Ramil pretends to get up. Pasha rushed to go immediately. Laughter Pitchfork rumble with fun But Rama is standing at the same breath long deep. Rasmussen looked at the pistachio with gentle eyes. Rama put his right hand in the chest, "lightly dance". But do not let the heart of the cold down.
If I have to guess, I think this is a scene where there is sexual tension. I think he feels it more than she does but he suppresses it.
What do you guys think this scene is about?
 
Last edited:
Top